آبگوشت بُزباش

اپلیکیشن لتر سامر اسکول هم اومد

و منی که مطمئنم ویزا نمیدن بهم و اگه هم بدن شیرین روزی ده میلیون باید واسه اون دو هفته کنار بذارم ...

بعد نوشت: ارزونترین محل اقامتی که پیدا کردم ۴۵۰ یورو میشه برای ۲ هفته

بعدتر نوشت: عمق خوشبختیمون رو براتون بگم؟ یه گروه جانبی از شرکت کننده ها تشکیل شده و کسایی که میخوان قبل یا بعد از دوره، اروپا گردی کنن، عضوش شدن! حالا اینا کیان؟ از کشورای امریکای لاتین و افریقا و هند و پاکستان!

خب

راستش حس میکنم نوروز بعدی ایران نباشم، بر فرض اینکه زنده باشم البته

یه کامنت بدون اسم بذارید و در مورد من انتقاد، پیشنهاد، نظر یا کلا هر کامنتی که دوست دارید بذارید.

اگر هم خواستید با اسم باشه من مشکلی ندارما

ولی خب برای انتشار اسم رو حذف میکنم اما متن کامنت رو قطعا بی کم و کاست منتشر میکنم

بعد نوشت: کامنتا رو گذاشتم توی ادامه مطلب

ادامه مطلب . . .

با وجودی که کل دیشب رو نخوابیدم

و از کمبود خواب دارم له میشم

امشب تو اون مودم که دلم میخواست یکی باشه انقد باهاش حرف بزنم که از خستگی وسط حرفامون غش کنم و تا صبح رگ نزنم

اما ...

نیست دیگه

ولش

حواسم به ساعت نبود ولی دقیقا 1 دقیقه قبل از پایان ددلاین موفق شدم سابمیتش کنم

فقط 1.5 ساعت مونده به اذان. میصرفه بخوابم؟ نمیدونم!

یه ویدیو برام فرستاده یکی از رفقا

یه نفر روی یه کاناپه خوابیده

پامیشه بالششو از یه سمت کاناپه که نوشته شده 1402، میذاره اون یکی سمت که نوشته 1403 و باز میخوابه

یادم افتاد که چه سالی بود

درواقع هیچی ازش نفهمیدم

یادم افتاد به مهر 401 که سر کلاس به بچه ها گفتم اگه میخواید توی چند ماه آینده امتحان بدید، واکسن آنفلوآنزا بزنید که یه وقت دم آزمون مریض نشید

بعدش چی شد؟ از دی 401 تا آذر 402 همه چی رفت رو هوا

قبلشم که چند سال کرونا بود

یکم اوضاع آروم شده بود دوباره شروع کردم کلاس رفتن، جلسه دوم منشی موسسه اومد دم در کلاس و گفت بچه ها لطفا در طول کلاس ماسک داشته باشید که استاد بتونه بدون ماسک تدریس کنه و فرایند آموزش سخت نشه

من هنوز باورم نیمشه این مدتی که گذشت، چندین سال بوده!

نه اینکه درک نکنم زندگی چقدر تند پیش میره؛ اما واقعا دوران بدی گذشت و فرصتای زیادی از دست رفت که دیگه هرگز برنمیگرده ...

یکی نیست به من بگه تو که میدونی قهوه خواب از سرت نمیپرونه واسه چی میخوری این وقت شب؟

نمیدونم شامه م چش شده این روزا همه چی برام گسه؛ و قهوه هم که بدتر! تازه با اون غلظت و تلخی مطلقی که من میخورم که روزای عادیش هم همین طوریه

الان من موندم و این حس ناخوشایند تو دهنم که حتی آب انبه پر از شکر هم پاکش نمیکنه

تمرکز ندارم برا پروپوزال نوشتن. یه مقدارشو پیش بردم اما انگار ذهنم مث کف یه رودخونه ی خشکیده ترک ترک شده

در این لحظه یه تلنگر لازم دارم که بغضم بترکه

بغض چی؟ یهو اومد؛ نمیدونم ...

داشتم لباس میپوشیدم داداشم تلفن زد

اول به خواهرم گفتم بهش بگو من یه جا اوکی شدم برای دوره، پول کم دارم، شاید ۱۹ تومنی که بهش دادم رو بهم بده

کفشامو که پوشیدم از خودم خجالت کشیدم

خواهرمو صدا زدم گفتم نمی‌خواد بگی

شب عیدی جیب اونو خالی کنم واسه چندرغاز که لابد میخواد از کسی قرض کنه به من بده، بعدش چی؟ تا پونصد تومن خیلی فاصله ست ...

هنوز دلم نمیاد موهامو بتراشم ولی چند روزه فکرش افتاده تو کله م ...

ای درد و بلای زوریخ بخوره تو سر بقیه دانشگاه ها!

اپلیکیشن دو صفحه: صفحه اول مشخصات کلی، صفحه دوم لیست مدارک که دونه دونه آپلود کنی.

تمام

۳۰ ساعت وقت دارم پروپوزال بنویسم؛ اینجا پوزیشن کاملا متفاوته و پروپوزال قبلیم کلا به دردش نمیخوره

من زوری به دنیا اومدم. مامانم میگه اینجوری

صبحا که از خواب بیدار میشم، به امید دیدن یا شنیدن یه خبر یا پیام که حال خوب کن باشه، به همه جای دنیا سرک میکشم.

آدم چیکار می‌تونه بکنه این موقع ها

من که فقط میگم اونایی که یک بعدی و متمرکز روی زندگی خودشون هستن، خیلی خوشوقتن...

باز همه چی متوقف شده

سکون و سکوت محض

این حالیه که دوسش ندارم ...

سرسام گرفتم از این همه سر و صدا. کاش وسط بیابون زندگی میکردم.

لعنت به چهارشنبه سوری و عید و همه چی

یکی از بچه ها پیام داد دیروز، گفت خواهرم یه کار معماری ای داره، شماره ت رو بدم بهش؟

گفتم باشه

حالا امروز تماس گرفت و کلی از شرایط لندن و موضوعی که براش پی اومده گفت و منم هرچی به ذهنم رسید گفتم بهش

اصن یادم رفت چی میخواستم بگم در موردش

برم

۳ ساعت دیگه باید سحری بخورم و هنوز بیدارم ...

یاد ماه رمضون پارسال بخیر ...

دیشب خوابیدم ... اما ... نخوابیدم ...

ادامه مطلب . . .

دیر شد ولی لازم بود: حاصل خوردن ۷ عدد پرتقال تقدیم به شکم محترم خودم و هرکی قسمتش بشه

کیفیت عکس رو کم نکردم؛ صبر کنید باز میشه:)

ادامه مطلب . . .

الان در این لحظه لازم بود یه شماره توی کانتکت‌هام داشتم که بهش زنگ بزنم و باهاش حرف بزنم ولی خب همچین آدمی رو ندارم

نوشته برای ریجکت نشدن گردش حساب سه ماهه با موجودی حساب بین ۵۰۰ تومان تا یک میلیارد

و من هر روز بیشتر خوابی که تو بچگی دیدم رو تعبیر شده میبینم ...

اونجا که من داشتم از بین میرفتم و مامانم داشت جونشو میداد تا نجاتم بده ...

چرا امروز مث جمعه س؟

یکم چشم بنوازید با نقاشیای گنجینه موزه هنرهای معاصر ...

هر کی وقت داشته باشه و نره، گمونم در حق خودش کوتاهی کرده!

دانشگاه بازل یه پوزیشن دیروز باز کرده، جزو مدارک ضروری اپلیکیشن، فایل پایان نامه ارشد رو خواسته!

برای دومین بار هم با یه دانشگاه دیگه مواجه شدم، دانشگاه هنرهای خلاقانه نوریچ، که علاوه بر همه چیز، ویدیویی میخواد که توش داوطلب باید در مورد پروپوزال لکچر بده!

یاد قدیما افتادم که مشترک روزنامه شده بودم؛ اول راهنمایی همکلاسیای من دنبال تیله بازی و کارت بازی بودن، من هر روز ۲ تا روزنامه می‌خریدم که از دنیا جانمونم!

پشیمون نیستما

ولی از خیلی چیزا رنج میکشم که خیلیا حتی بهش فکر هم نمیکنن...

روزنامه ۱۰ هزار تومن! من می‌گرفتم ۲۰ تومن! تازه چون تعداد کم میومد ولایت ما، باید اشتراک ۳۰ روزه می‌گرفتم ماهی ۶۰۰ تومن؛ در حالی که خیلی روزا اصلا روزنامه نمی‌رسید به ما! حالت خوبشم این بود که روزنامه هر روز رو، فردا ظهر بتونم بگیرم!!!

دلم خواست الان که خبری نیست، تو ماشین بشینم و یه ویدیوی کوتاه ضبط کنم برا وقتی که دارم میرم. خیلی دیدم اون موقع غریب و آشنا با اشک و آه پیام دادن و پست منتشر کردن.

مثلا خواستم از اون حال خراب پیشگیری کنم

ولی نه

حتی فکر کردن به اون روز هم سخته

می‌خوام بیاد اما اصلا دلتنگ اون روز نیستم...

یکماه پیش دوره پورتفولیو ثبت نام کردم، بعد از این همه وقت، همین امروز که باید شروع میشده و خبری نشده، پیام دادم به ادمین موسسه، میگه به حد نصاب نرسید کلاس و شماره کارت بده پولتو پس بدیم

آخه تهفه ها

من سه هفته دیگه باید کارو بفرستم واسه دانشگاه کوفتی

وقتی هم که هدر رفته به کارتم واریز میکنی؟؟

خر ما از کرگی مرده به دنیا اومده ... بدون توضیح اضافه

دیدم شرکتی که دوران دانشجویی تو تاسیسش بودیم و بعدا دورمون زدن، آگهی استخدام معمار زده با حقوق 20 تا 25 تومن. خدایی چقدر تو این خراب شده جون کندم و یادم رفته با چه آدمای وحشی ظاهر الصلاحی طرف بودم. ربطی هم به اینوری و اونوری نداشت: دیوث بودن لازمه صاحب کسب و کار بودنه تو این مملکت؛ فرقی نداره جای مهر رو پیشونیت باشه یا آخر هفته هات بدون عرق نگذره

یه بسته شکلات خیلیلاکچری بود، نوشته بود بفرست برا نفر دوم لیست شیرت (از این مسخره بازیا خوشم میاد)

خلاصه فرستادم واسه یکی از رفقا

پیام داده که: بابا تو میای بیرون که من برات از اینا بگیرم؟

گفتم : اتفاقا نیم ساعت پیش اومدم خونه؛ نونوایی بودم

باز گفتم: قبلشم 4شنبه هفته قبل بیرون بودم، بازم نونوایی بودم

دوباره گفتم: اگه میگیری شکلاتا رو بگم دفعه بعد کی نون میخرم

گفت: باید زن خودم بشی؛ دختر خونگی در این سطح جای دیگه پیدا نمیکنم

مشکل خیلی از ماها این نیست که نمیدونیم قراره بعد از رفتنی که معلوم هم نیست اتفاق بیفته یا نه، کلی سختی، به اضافه دوری و دلتنگی بکشیم؛ مشکل ما اینه که داریم بین دو تا صفر یکی رو انتخاب میکنیم که امید داریم زودتر از صفر بودن در بیاد. این وسط هم چند سال عمر و روان و فرصت رو میسوزونیم، چون امید داریم جای دیگه جور دیگه این از دست دادن ها رو با دستاوردای دیگه جبران کنیم ...

این روزا پوزیشن پیدا میکنم، اپلیکیشن پر میکنم، و درد میکشم ...

یه حرفایی هستن که آدم حتی شهامت با خود گفتنشون رو هم نداره و زندگی ...

چی بگم ...

باز رفتم تو اون مود احساس تنهایی مفرط که منتظرم یکی پیدا بشه یاد من بیفته و خبری ازم بگیره، اما کسی نیست ...

خب

فرم پاسخ به سوالات مصاحبه هم ارسال شد. جالبه که فکر میکردم جوابی برای سوالات ندارم، اما مشکل اصلیم برای پاسخ دادن به سوالات، رعایت حداکثر تعداد لغت مجاز برای پاسخ بود! آخه لاصمبا آدم چطوری شخصیت و علایقش رو در 150 کلمه توصیف کنه :))

عرض معذرت بابت تاخیر در دادن رمز؛ الان بخوابم که سومین شب تا این موقع بیدار موندنه، فردا ان شا الله تقدیم میکنم رمز رو به تک تک دوستان ...

مثلا الان چی میتونست منو از این حال در بیاره ؟

اینکه یه دوست نقاش یا مجسمه ساز داشتم
میرفتم پیشش
اون کارشو میکرد
و من بدون حرف زدن، عین یه بچه خوب، می‌نشستم کنار دستش و کار کردنشو تماشا میکردم

اگه آدمیزاد بخواد مدام درگیر ادب کردن آدم بدای دور و برش باشه، در واقع داره وقت و انرژی ای که میتونه برا آدم خوبا بذاره رو میدزده ...

یه پوستر زدم برای آگهی استخدام شرکت یکی از دوستام. دلم خواست اینجا بذارمش، خودم دوسش دارم با وجودی که خیلی حرفه ای نیست ...

پسره باز ایمیل داده یه فرم دیگه فرستاده گفته اینو پر کن! من حال ندارم امشب هم دیر بخوابم؛ فردا پرش میکنم ...

سه خوابیدم، ۹ پاشدم

هنوزم سرم درد می‌کنه

پریشب فکر میکردم خیلی برای این پوزیشن شانس دارم، بعد از فرستادن پروپوزال دقیقاً برعکس شده نظرم

عصر من بیرون بودم، ایمیل اومده که برای پوزیشنی که ثبت نام کردی، پروپوزال پیشنهادی تو ارایه بده؛ تا ۱۲ شب به وقت اروپا!

آخه پدسگ نمی‌تونستی توی مدارک اپلیکیشن بگی؟ من ۴ ساعته پروپوزال خلق کنم؟

دیشب دیر خوابیدم، صبح زود بیدار شدم، روز بیرون بودم، و تازه می‌خوام شروع کنم ...

این یکی هم اجالتا ثبت شد ...

کاش باز ریجکتی نیاد ...

ورود خودم به دنیای بدون فیلتر اینترنت رو بعد از 3 هفته از طریق ویندوز به جهان و جهانیان تبریک میگم. باشد که به همین زودیا اصلا از هرچی فیلتره آزاد بشم و دیگه در به در VPS و DNS Resolver نشم. آمین

مادر عزیزتر از جان تلفن زده، میگه جارو زدی؟ میگم نه! میگه پنجره‌ها چی؟ باز میگم نه!

می‌پرسه پس چیکار میکنی؟ میگم: کارایی که وقتی هستی نمیذاری؛ جارو و شیشه شوری رو که وقتی هم هستی هی میگی :))

چرا فر خونه ما اندازه کل کابینتای آشپزخونه توش وسیله ست که من مجبور بشم کوکی رو روی گاز درست کنم؟!

فیلم امشبم هم که ساعت 10 چراغ خاموش تماشا میکنم تا خواب مرا برباید ...

بعد نوشت: بد نبود ولی اونقدرا هم خوب نبود که به آدم هم سلیقه خودم پیشنهادش بدم

خوراک امشب: پاستا ناپلین با تاپینگ میگو

البته اندازه دو نفر درست کردم ولی خب چون نفر دوم وجود ندارد مجبورم فردا غذای مونده بخورم

و مرگ بر جعفری یخ زده که عطر غذا رو می‌کُشه

مثلا خلاف امروز من این بود که یکی از اون کارایی که مامان-خواهرم خوششون نمیاد انجام دادم: املت درست کردم با موز. اتفاقا خوشمزه هم بود

ولی خب به علت محدودیت منابع نمیتونم به این خلافکار بودن ادامه بدم؛ البته شایدم چیز جدیدی به ذهنم رسید و امتحانش کردم ...

همه رفتن

منم و موبایل خاموش و سکوت

و البته نصاب سقف کاذب راهرو ... 🤷🏽‍♂️

الان از اون موقع هاست که تا برسم به گفتن اون چیزی که داره اذیتم میکنه، کلی دری وری بی ربط و مزخرف باید بگم تا گره های ذهنم باز بشن و تازه اونی که اصل کاریه رو به زبون بیارم ...

حالا جواب چطوری چی میشه؟ خوبم! نه چون خوبم، فقط چون اگه جواب دیگه ای هم بدم طلبکارم میشن و ...!

بماند که کم پیش میاد مخاطب یه "چطوری" واقعی باشم ...