قلم‌راآن‌زبان‌نبودكه‌سرعشق‌گويدباز ورای‌حدتقريراست‌شرح‌آرزومندی
دلم تئاتر میخواد. یه کار سورئال که مغرمو بخار کنه و آخرش از ته دل کف بزنم برا عواملش. بعدش هم تا چند روز هر وقت بیکار میشم یادم به صحنه ها و دیالوگاش بیفته. هرچند فکر میکنم کارای خوب هم بشه توی لیست اجراهای جشنواره پیدا کرد اما اونا یه آزمون و خطای وقت گیر نیاز داره ...
پ.ن. اصن الآن همه چی و هرچی؛ ولی من چرا انقد خسته م ...
ادامه مطلب . . .
اینم بگم و برم
دارم دنیا رو زیر و رو میکنم که یه چیز حال خوب کن ببینم و دست کم برای امروز حرکت خون رو توی رگام حس کنم
اما انگار من اونی نیستم که باید پیداش کنم، اونی ام که باید منتظر اومدنش باشم...
ادامه مطلب . . .
یکی از سختیای زندگی وقتی پیش میاد که به چیزی فکر میکنی، اما نمیدونی میشه بدستش بیاری یا نه، اگه بدستش آوردی برات خوبه یا نه، و اگه بدستش نیاوردی حسرتش باهات میمونه یا نه.
زندگی خیلی می‌تونه سخت بشه وقتی مستقیم تو چشماش نگاه کنی ...
ادامه مطلب . . .
خوبیش اینه که وکبا تموم شد؛ صبح رو میذارم برای گرامر و توی مسیر هم مرور لغتا و توی پیاده روی آخر مسیر هم سیکس مینیت گرمر با یکی از همون موضوعات که شاید برام چالشی تره
ببینیم چی میشه ...
و آنگاه مادر عزیزتر از جانم، با باز کردن هدیه‌ای که طی فرایندی پلیسی، توسط خان‌داداش و از ولایت، برایشان ارسال شده است، ذوق و بغض می‌نماید
ادامه مطلب . . .
"سیما یکی از بچه های دانشگاه بود؛
دوسش داشتم، مثلا.
خیلی شبیه مینا بود، دختر داییم که از تاریکی میترسید.
من هیچ وقت هیچی بهش نگفتم،
اینجوری ام، همیشه هر وقت باید یه کاری بکنم،
هیچ کاری نمیکنم!"
چیزهایی هست که نمی دانی
فردین صاحب الزمانی
و من
هرچند از جنگیدن برای زندگی دست نمیکشم
اما اینجا رو ساختم که توش نق بزنم
دنبال مشاور و نصیحتگر و روشنگر و بالامنبر رونده نیستم
و توان تحمل کامنتای از سر شکم سیری یا مثبت نگری رو ندارم
فقط ترکیبی از خاطرات و تخیلاتم رو ثبت میکنم
