آبگوشت بُزباش

در مورد این چند روز باید سه چهارتا پست بنویسم احتمالاً...

رمز هم که عوض نشده

ادامه مطلب . . .

یه مدت نبودن تموم شد ...

من یه مدت نیستم ...

یکی از دلایلی که دوستای زیادی ندارم و معاشرتامو کم و کم‌تر کردم اینه که جواب خاصی برای بعضی سوالای مهم ندارم

واسه همین مورد سوال قرار نگرفتن رو انتخاب میکنم

اینکه هیچ کس طوری به من نزدیک نیست که وقتی اینطوری دلم میگیره، براش از بیربط ترین چیزا بگم و اون بفهمه یه مرگیم هست ولی به روی خودش نیاره، اما شریک بی‌ربط گوییام بشه ...

و این یکی از مزخرفترین اجزای زندگی منه...

فاصله اوج امید و حضیض یأس اونجاست که من داشتم با انگیزه برای مصاحبه ۳ تیر آماده میشد و الان هیچ رغبتی برای مصاحبه ۲۱ تیر ندارم

به همین سادگی!

دارم به چیزی فکر میکنم که حتی به زبون آوردنش برام سخته و ازش خجالت میکشم

ولی واقعا کاش میشد ...

دست کم کاش میشد اینجا گفتش ...

نوشته ۱۵ ساعت دیگه اجازه دارم وارد اکانت تلگرامم بشم

ولی من ایمان دارم کسی جایی منتظرم نیست

اینو وقتی بابام فوث کرد فهمیدم

یه مدت طولانی هیچ جا نبودم

با وجودی که تا قبلش زمان زیادی رو برای با خبر موندن از دوستام میذاشتم و بهشون تلفن میزدم یا به مناسبت‌های مختلف براشون پیام میفرستادم، بعدش دیدم حتی خیلیاشون متوجه نشدن که عکس پروفایل من سیاه شده و مدت طولانی تماس و تبادل پیام نداشتم باهاشون

زندگی اینه

انا گاوالدا گفته بود کاش کسی جایی منتظرم باشد

ولی من میگم احتمالا خیلی بیشتر از نصفش گذشت و دیگه مهم نیست کسی باشه ...

اینجا بازم صدای انفجار میاد...

ادامه مطلب . . .

ادامه مطلب . . .

یه کلیپ بود که میخواستم بذارمش اینجا به نشونه حسن ختام این وبلاگ

ولی دیدم

اگه اینجا ننویسم

باید مرده باشم

چون تحمل حرف داشتن و نزدنش رو دیگه ندارم ...

رمز رو که دارید

کامنتا رو هم این چند روز میخونم و جواب میدم

ببخشید که انقد تاخیر داشتم ...

بعد نوشت: راستی راستی. اگه کسی بهم توی لینک ناشناس تلگرام پیام داده در جریان باشه که من هنوز نتونستم به اکانتم دسترسی پیدا کنم و تا یک هفته آینده هم اکانتم توسط تلگرام بسته ست و بعدش نمی‌دونم اجازه بده بازش کنم یا نه

ادامه مطلب . . .